Już ponad 3000 lat temu Grecy wierzyli w całą rodzinę bogów, o których krążyło wiele opowieści zwanych mitami. Oto niektóre z nich.

Narodziny bogów

Pierwszymi istotami na świecie nie byli bogowie, lecz tytani. Ich władca, Kronos, lękał się, że któreś z jego dzieci, gdy dorośnie, odbierze mu władzę. Dlatego połykał żywcem każde nowo narodzone dziecko. Jednakże szóste, Zeusa, matka uratowała. Zamiast niego podała Kronosowi kamień zawinięty w pieluchy; tytan nie zauważył podstępu Zeus wychowywał się w jaskini, w ukryciu przed ojcem. Gdy dorósł, udał się do Kronosa i podał mu napój, który spowodował, że tytan wypluł pozostałych bogów, uwięzionych w ciemnej czeluści jego brzucha. Bogowie walczyli o władzę z tytanami i zwyciężyli. Dali im jednak królestwo pod warunkiem, że nigdy już nie będą próbowali rządzić. Od tej pory światem władali bogowie.

Trzy królestwa

Bogom przewodzili trzej bracia: Zeus, Posejdon i Hades. Każdy rządził własnym królestwem. Zeus władał królestwem nieba i ziemi. Mieszkał w podniebnym pałacu wysoko na górze Olimp wraz z innymi bogami, którzy stanowili jego dwór; dlatego zwano ich bogami olimpijskimi. Zeus jeden w całym wszechświecie miał moc tak wielką, że rządził piorunami i błyskawicami. Jego kowale - cyklopi, pracowali pod górą Etną na Sycylii, gdzie przekuwali ogień wulkanu w pioruny. Zeus ciskał piorunami w buntowników, spalając ich na popiół.

Jego żoną była Hera, bogini małżeństwa. Rozzłoszczona na niego, że często odwiedzał ziemię i zakochiwał się w śmiertelniczkach, zaczęła spiskować z innymi bogami, żeby pozbawić go tronu. Zeus jednak zagroził im piorunem i wszyscy kolejno klękali przed nim, przysięgając mu posłuszeństwo Herę ukarał, wieszając ją za włosy i przyczepiając do nóg ciężkie kowadła.

Posejdon władał królestwem wód: rzekami, jeziorami i morzami. Mieszkał w podwodnym pałacu, a jego żoną była nimfa wodna, Amfitryna. Używał trójzęba do otwierania śluz morskich i żłobienia w ziemi nowych kanałów wodnych. Był także bogiem koni. W księżycowe noce galopował ze swym orszakiem po falach, a kopyta koni wzbijały morską pianę.

Państwem Hadesa był świat podziemny, kraina zmarłych. Jego pałac był labiryntem podziemnych tuneli i jaskiń, a lud tego królestwa stanowiły duchy, demony i potwory.

Rodzina bogów

Grecy wyobrażali sobie bogów na podobieństwo wielkiej ludzkiej rodziny. Czasami bogowie kłócili się i wówczas niebo było pełne burzowych chmur. Zwykle jednak żyli dość zgodnie, ucztowali, urządzali wyścigi rydwanów wzdłuż Mlecznej Drogi i opiekowali się śmiertelnikami. Każdy z bogów miał swoją specjalność, na przykład muzykę, medycynę, wojnę i uczył jej ludzi.

Ludzie rozmawiali z bogami podczas modłów i składali im ofiary z ptactwa, owiec lub bydła. Bogów interesował tylko zapach ofiary - mięso pozwalai zjadać ludziom. Przemawiali oni do śmiertelników za pośrednictwem wyroczni; dawali wskazówki kapłanom i kapłankom, którzy tłumaczyli je na język ludzki. Przesyłali także znaki ostrzegające przed przyszłymi wydarzeniami. Taką wróżbą mógł być choćby szum liści na wierzbie lub para kołujących w górze ptaków, ale niezrozumienie jej znaczenia mogło doprowadzić do katastrofy.

Nieśmiertelność

Ziemski czas i przestrzeń nie miały wpływu na bogów. Jeden krok boga mógł mierzyć 1000 mil; 300 lat ziemskich mogło być mgnieniem oka dla boga. Bogowie zawdzięczali swą moc jedzeniu ambrozji i piciu nektaru, pokarmu i napoju zapewniających nieśmiertelność Ludzi nie zapraszano do trzech boskich królestw, bo mogli wykraść nektar i ambrozje i stać się nieśmiertelnymi. Zaledwie kilku wybranych śmiertelników, takich jak Orfeusz i Herkules, odważyło się zejść do podziemnego świata i zdołało stamtąd wrócić, ale żaden człowiek nie dotarł na Olimp ani do podmorskiego królestwa Posejdona.