Historia Palestyny

Palestyna jest niewielką górzystą krainą. Od zachodu dotyka Morza Śródziemnego, od wschodu otaczają ją obszary pustynne. Nie dla wszystkich jej mieszkańców mogło starczyć ziemi nadającej się pod uprawę Życie tu było skromne i trudne. Palestynę nazywa się często Ziemią Świętą, gdyż tu narodziło chrześcijaństwo 

Kraj ten zamieszkiwali Hebrajczycy zwani Izraelitami lub Judejczykami. 

Żydzi, zanim osiedlili się w Palestynie, zmieniali miejsce zamieszkania, wędrując po pobliskich krainach. Zajmowali się pasterstwem i przepędzali swe bydło w poszukiwaniu dobrych pastwisk. W bardzo dawnych czasach Żydzi żyli w Mezopotamii. Następnie opuścili ziemie nad Tygrysem i Eufratem, przenosząc się do krain położonych wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego. Stamtąd zawędrowali do Egiptu. Tutaj źle im się działo, gdyż faraon i jego urzędnicy uciskali ich, zmuszając do ciężkiej pracy. Uciekli wiec z Egiptu na pustynie, kierowani przez wodza żydowskiego ludu - Mojżesza. Wkroczyli następnie do Palestyny i tu musieli stoczyć walkę z ludami, które ją poprzednio zamieszkiwały.

Wielkim dobrobytem i uznaniem ludów sąsiednich cieszyło się królestwo żydowskie za panowania króla Dawida i jego syna Salomona, słynącego z wielkiej mądrości.

Religia Żydów

Mieszkancy Palestyny wyznawali religię odmienną od religii innych ludów starożytnego Wschodu. Wierzyli bowiem w istnienie jednego Boga o imieniu Jahwe. Wszechmocny i wszechwiedzący był stworzycielem nieba, ziemi i wszystkiego, co na niej żyje. Żydzi byli przekonani, że są ludem wybranym spośród wszystkich ludów ziemi przez Boga, który ich szczególnie umiłował. Wierzyli także, że Jahwe zawarł z nimi przymierze, wedle którego powinni byli służyć mu wiernie i przestrzegać jego rozkazów. On zaś obiecał oddać im w niepodzielne władanie Palestynę, zapewnia dostatek i szczęście